10 Kasım 2015 Salı

      ÖYLESİNE..
Sadece içimi dökmek için yazıyorum bugün..
Aklıma ne gelirse...
bu aralar çok üzdüm,yordum belki de ebruyu insan ne ister ,neye değer verir 'sevmeye,sevilmeye,inanmaya,güvenmeye'değil mi  diye sordum kendime..Ama geriye dönüp baktığımız da yaşadığımız hayal kırıklıkğını görünce bir anda yüzümüzde ufak bir tebessümle vazgeçebiliyoruz..
ya samimiyet o duygu harika birşey..ama çevrenize baktığınız zaman samimiyeti göremeyince yine en güzeli kaçış diyoruz belki de...
her şey boş..kendimize sıkıntıyı,üzüntüyü boş yere bindirip sevince,neşeye yer bırakmıyoruz..:)
birkaç gün acıdan kıvranıyor üzülüp perişan oluyoruz..niye..?
sonra o acıyla birden ayağa kalkıp silkiniyoruz.. yeter yeter diyoruz kimsenin duymadığı bilmediği bu acı ve hüznü bir kenara bırak sen elinden geleni yaptın,için rahat nefes almak güzel sağlıklısın ve ayaktasın bırak hüznü bir kenara gül artık kendine yakışanı yap..dedikten sonra zamanla acıyı içimizde yavaş yavaş sindiriyoruz..
derin bir nefes alıp tekrar gülümsüyoruz..
tüm samimiyetimizi hiç edenlere karşı...GÜLÜMSÜYORUM..
tüm güvenimi hiç edenlere karşı...GÜLÜMSÜYORUM..
tüm güzel sevmemin kıymetinin bilinmemesine karşı ...GÜLÜMSÜYORUM..
Ve umudumun kaybolmamasına..
samimiyetimi yitirmeme...
sevmeye ve sevilmeye karşı GÜLÜMSÜYORUM..:))

1 yorum:

  1. Özneler başka sıkıntılar aynı, okudukça aynaya bakıyormuş gibi hissettim kaleminize yüreğinize sağlık..

    YanıtlaSil